Vickers M 18

De Vickers M.18 is een Brits water gekoeld machinegeweer die tijdens de Eerste- en Tweede Wereldoorlog en de Koreaanse Oorlog is ingezet.

Vickers M.18 - Met waterkoeling
Vickers M.18 – Met waterkoeling

Geschiedenis van de Vickers M.18

De Vickers M.18 was een beter concept dan de Maxim Mg. Hij was lichter en werd voorzien van een recoil booster. De Vickers werd – naast de Maxims – op 26 september 1912 in dienst genomen. Er waren nog grote tekorten toen de Eerste Wereldoorlog begon.

De BEF (British Expeditionary Force) was nog uitgerust met Maxims. Toen de oorlog vorderde steeg het aantal Vickers en werden alle Britse eenheden voorzien van de Vickers M.18.

Toen de Lews werd goedgekeurd als een licht machinegeweer werden alle Vickers als zware machinegeweren teruggetrokken uit de infanterie-eenheden en gegroepeerd in de handen van het nieuwe Machine Gun Corps.

Britse BEF voorzien van een Vickers
Britse BEF voorzien van een Vickers

Na de oorlog werd het Machine Gun Corps (MGC) gestaakt en werden alle Vickers terug naar de infanterie-eenheden geplaatst. Voor de Tweede Wereldoorlog waren er plannen om de Vickers te vervangen door het 7,92mm Besa machinegeweer (een Tsjechisch design) die uiteindelijk door het Britse leger als standaard machinegeweer op hun tanks werden gebracht.

De Vickers werd als standaard wapen op alle Britse en Franse militaire vliegtuigen na 1916 geplaatst waaronder de beroemde Sopwith Camel en de SPAD XIII. Deze variant werd afgekoeld door lucht en niet door water. Dit levert minder gewicht op. Net voor de Tweede Wereldoorlog werden de Vickers, die voorzien waren in de vliegtuigen, vervangen door het Amerikaanse Browning Model 1919.

De Vickers bleef in dienst, na talrijke verbeterde machinegeweren, in het Britse leger tot 30 maart 1968. Haar laatste operationele gebruik was in de Radfan tijdens de Aden Emergency. Zijn opvolger in het Verenigd Koninkrijk was de Enfield L7 GPMG.

Britse Sopwith Camel voorzien van twee luchtgekoelde 7.7 mm Vickers
Britse Sopwith Camel voorzien van twee luchtgekoelde 7.7 mm Vickers

Kenmerken van de m.18

De Vickers M.18 is voorzien van een koelmantel met een capaciteit van 3 liter water. Deze .303 Britse kalibers kon 450 tot 650 schoten per minuut afvuren met een afstand tot 750 meter. De eerste varianten waren lichte machinegeweren voor die tijd.

De Franse Hotchkiss Mle 1914 had een gewicht tot 24.6 kg. De Duitse Maschinengewehr 08 en de Russische M1910 Maxim hadden een gewicht tot 62 kg. De Vickers woog circa 20 kg, 17,12 kg niet geladen met koelwater en 18,24 geladen met koelwater. Het had een lengte van 1.100 mm waarvan 720 mm voor de loop.

3rd Battalion Royal Australian Regiment op Hill 317 tijdens de Slag om Maryan San
3rd Battalion Royal Australian Regiment op Hill 317 tijdens de Slag om Maryan San