Piloot bij de Royal Air Force
Robert Tuck was net 19 geworden en ging september 1935 bij de Royal Air Force. Hij had net twee jaar op zee doorgebracht als cadet maar dat verveelde hem. Hij wilde liever vliegen in een vliegtuig.
Na zijn opleiding bij het 3e F.T.S. in Grantham, waar hij vloog met de Avro Tutor, Hawker Hart, Hawker Fury en de Bristol Bulldog, had hij de hoogste rating “exceptional” in zijn log-boek.
In juli 1936 ging hij bij zijn eerste Fighter Squadron. Dit was het 65e(F) in Hornchurch. Daar vloog hij met Hawker Demons. Deze werden vervangen door Gloster Gauntletts, daarna door Gladiators, en uiteindelijk in 1938 door Spitfires.
Bij het uitbreken van de oorlog had hij al honderden uren gevlogen met de Spitfire. Het vliegtuig had voor hem geen geheimen meer. Dit zou later een groot voordeel blijken voor zijn ontmoetingen met de vijand.
Zijn eerste luchtgevecht vond plaats boven Duinkerken op 23 mei 1940. Hij was toen flight commander bij het 92e Squadron. In dat gevecht schoot hij een ME 109 neer en later op de dag nog twee ME 11O’s.
Hij bleef bij het 92e Squadron als commandant en vocht zich door de luchtgevechten van Duinkerken. Toen de slag om England halverwege was kreeg hij het bevel over het 257e Hurricane Squadron. Dit voerde hij tot halverwege 1941. Toen kreeg hij het bevel over de Fighter Wing in Duxford.
In oktober 1941 verbleef hij in de U.S.A. en gaf er les in air combat. Hij keerde terug naar het U.K. en nam er het bevel over van de Biggin Hill wing met zijn 4 Spitfire Squadrons. Zijn carrière eindigde toen hij werd neergeschoten boven Frankrijk. Dit was in januari 1942 en hij werd krijgsgevangen genomen. Hij had toen 29 overwinningen op zijn naam staan.
In 1978 werd het wrak van een ME 109 gevonden. 8 meter diep in een moeras. Helaas met het lichaam van de piloot, Lt. Wemer Knittle nog aan boord. Na onderzoek werd besloten dat Robert Tuck ook deze overwinning op zijn naam mocht schrijven. Dit brengt zijn “totaal” op 30 neergeschoten vliegtuigen.
Na de oorlog
Hij bracht bijna de rest van de oorlog door in een krijgsgevangenkamp. In januari 1945 wist hij te ontsnappen en vluchtte via Polen, om daar het oprukkende Russische leger te ontmoeten.
Hij keerde terug naar England in april 1945. Hij volgde een opfrissingscursus en vloog nog met Vampires and Meteors in Tangmere en West Raynham. In 1946 werd hij Station Commander in Coltishall. Na een kortstondig verblijf in Singapore ging hij met pensioen in 1949.
Over het leven van Robert Stanford Tuck verscheen het boek “De onsterfelijke piloot” van Larry Forrester (Prisma Pockets). De oorspronkelijke Engelse titel is “Fly for your life” uit 1956.