Na het Romeinse rijk kende de katholieke Kerk een Lekenheerschappij, Italiaanse edelen kozen dus de Paus, edelen kozen ook de priesters etc. vaak waren dit dus neefjes etc. die dus makkelijke en de mooie baantjes kregen.
- Hoog niveau: Romeinse edelen kozen Paus
- Regionaal niveau: bisschoppen door edelen
- Dorpsniveau: pastoors etc. door edelen
Hierdoor ontstond pluralisme (edelen hadden allerlei hoge kerkelijke ambten aan 1 en dezelfde persoon toegeschreven), ook Nicolaisme (gehuwde priesters) en Simonie (koop van functies) was aan de orde. In 999 kwam er een hervormingsbeweging bij het klooster van Cluny, later zou Paus Sylvester III deze hervorming verder doorvoeren. Het uitgangspunt van de hervorming van Paus Sylvester III was: om de edelen buitenspel te zetten moet de kerk zelf machtiger worden.
In 1049 was er een sterke Paus genaamd Leo IX, die instelde dat iedere aartsbisschop dit alleen legaal was als deze bij hem een Pallium (soort halslint) kwamen halen. Ook Robert de Jumieges/ Champart had dit gedaan.
In 1052 stal Stigand deze Pallium van Robert de Jumieges/Champart en was dus een onwettige aartsbisschop van Canterbury.
Robert Champart ging na zijn bezoek in Normandie naar de Paus Leo IX in Rome om te klagen over de Engelse kerk en de onwettige Stigand.
Daarna kwam een corrupte Italiaanse Edelman Benedictus X als Paus aan de macht die Stigand alsnog zijn (gekochte?) Pallium stuurde, echter werd deze Paus enkele maanden later al afgezet waardoor het Pallium ongeldig was en Stigand een onwettig en besmet persoon bleef.
In 1059 erkennen de Noormannen (die zelfs in Zuid-Italië zaten) als eerste de nieuwe Paus als leenheer/echt wereldleider en deze kreeg dus wereldlijke aspiraties. Willem de veroveraar was directe familie van de Noormannen. In 1061 wordt met steun van de Noormannen de Paus Alexander II verkozen.
Harald wordt Koning
Stigand zegent in 1066 Harald als Koning is, een onwettige aartsbisschop dus de kroning wordt ook een “stinkend zaakje”.
In 1066 gaat de geestelijk Lanfranc van Bec (Vriend van Willem de veroveraar) naar deze Paus(verkozen met hulp van Noormannen, familie van Willem). Robert Champart was inmiddels overleden. Men kan Lanfranc van Bec als zijn opvolger als geestelijke bevriende van Edward en Willem zien. Hij doet zijn beklag in Rome. Hij geeft hier ongeveer het volgende pleidooi:
- Edward had in 1051 de kroon aan Willem beloofd.
- Harald heeft in 1064 meineed gepleegd op de heilige relieken en een eed afgelegd.
- Harald is ingezegend door Stigand, een onwettige aarstbisschop.
De Paus geeft hierop zijn goedkeuring aan Willems “heilige onderneming” en geeft een Pauselijke banier (de Normandiers hadden sterke argumenten en hadden deze Paus aan de macht geholpen).
Verder is er nog een zeer belangrijke Bisschop genaamd Odo (ook wel Odon). De bisschop van Bayeux en opdrachtgever van het Tapijt, halfbroer van Willem, ook ging hij mee op de veldtocht Men ziet hem als de belangrijkste geestelijke in deze hele gebeurtenis.