Piloot bij de Royal Air Force
Malan werd geboren in Zuid Afrika in 1910. Hij diende in de Britse handelsmarine en werd daarna jachtpiloot bij de RAF.
Vanaf 1936 zat hij bij het 74e Squadron. Toen de oorlog uitbrak had hij het commando over deze eenheid. Door zijn jaren in de marine-vloot kreeg hij de bijnaam “sailor” mee.
Hij werd bij de 74e slag om Frankrijk nog als reserve in England gehouden. Toen de evacuatie van duinkerken begon werd hij ingezet als verdediging van de ingesloten troepen op het strand. Bij deze acties kreeg Malan het DSO en werd hij bevordert tot Flight Lieutenant.
Tijdens de slag om England voerden de Duitse Luftwaffe aanvallen uit op de vliegvelden en radarstations van de Britten. De RAF hield stand tegen de oppermachtige vijand. De Luftwaffe leed opmerkelijke verliezen die ze jaren later nog voelden.
Luchtgevechten
Adolph Malan was intussen opgeklommen tot Squadron Leader. Hij had zich met zijn piloten laten opvallen door zijn dapperheid en resultaten. Zelf schoot hij 10 vijanden neer en zijn squadron haalde 84 overwinningen waardoor hij in juni het DFC kreeg.
Tijdens een van zijn latere luchtgevechten was een van zijn tegenstanders niemand minder dan het aas van de Duitse Luftwaffe, Majoor Werner Molders. De Duitse majoor liep een wond op maar kon onder dekking van zijn Staffel nog vluchten naar zijn thuisbasis. Hier moest hij een noodlanding maken.
De in het voorjaar van 1941 tot Wing Commander bevorderde Malan nam het met Spitfire’s uitgeruste squadron van Biggin Hill over. Hij kreeg van de Britse koning zijn tweede DSO voor zijn vele overwinningen.
Na de tweede wereldoorlog
In 1946 verlaat hij de Royal Air Force en keerde hij terug naar Zuid-Afrika. In 1963 stierf “Sailor”Malan aan de gevolgen van Parkinson op 53 jarige leeftijd.
Hij kreeg voor zijn heldendaden niet alleen diverse Britse onderscheidingen. Ook de “Legion d’Honneur” (Legioen van Eer. De hoogste Franse onderscheiding), het Belgische “Croix de Guerre”, het Tsjechische Dapperheidskruis en het Amerikaanse DFC.