Het verwundete abzeichen is een Duits ereteken en werd op 3 maart 1918 ingesteld door Keizer Wilhelm II en kent 3 klassen, de zwarte, mat zilveren en mat gouden klasse.
Het verwundete abzeichen deed dienst als ereteken voor zij die in diensttijd hun bloed opgeofferd hebben voor het vaderland of zij die in militaire dienst hun gezondheid zijn kwijtgeraakt en daardoor niet meer geschikt waren voor de militaire dienst.
- De zwarte 3e klasse: voor 1 en 2 malige verwondingen
- De mat witte 2e klasse: voor 3 en 4 malige verwondingen (bekend als de zilveren klasse)
- De mat gele 1e klasse: voor 5 en meermalige verwondingen (bekend als de gouden klasse)
Men draagt dit erkenningsteken links onder de borstzak op het uniform.
Het ereteken heeft een ovale vorm met daarop eikenloven. In het midden staat kenmerkend een Stahlhelm met zwaarden afgebeeld. Het ereteken wordt bevestigd met 1 pin die zich aan de achterzijde bevindt.
Het ereteken kent 5 versies:
De 1e versie werd verleent voor verwondingen tijdens de 1e Wereldoorlog. Ingesteld op 3 maart 1918.
De 2e versie (alleen zwart en mat zilver) voor verdiensten in 1936 en 1937 voor deelnemers in het Condor Legioen in de Spaanse burgeroorlog. Ingesteld op 22 mei 1939.
De 3e versie voor verrichtingen in de 2e Wereldoorlog van 1939 tot 1945. Gekenmerkt met een Swastika op de Stahlhelm. Tevens is met deze versie de afmeting iets veranderd naar 4,4 x 3,7 cm. Ingesteld op 1 september 1939.
De 4e versie voor zij die gewond raakten bij de aanslag op Hitler op 20 juli 1944. Slechts 24 maal uitgereikt. Gekenmerkt door de desbetreffende datum en signatuur van Führer Adolf Hitler.
De 5e Versie, uitgegeven in 1957. Voor hen die hun verwundete abzeichen gekregen hebben in de 2e Wereldoorlog en deze willen dragen op hun uniform. Het ereteken is daarom aangepast door deze zonder Swastika uit te geven.