Het drama Lidice toont de verschrikkingen van de tweede wereldoorlog.
Dit dorp werd het symbool van de Nazi onderdrukking in de tweede wereldoorlog, 20 km ten westen van Praag en 8 km van Kladno,
Toen de Duitsers Tsjecho-Slowakije bezette benoemde SS Obergruppenfuhrer – Reinherd Heydrich als Reichs-protektor.Gedurende zijn bewind werden duizenden mensen zonder vorm van proces opgesloten en vermoord in de concentratiekampen.
Op 27 mei werd Heydrich dodelijk gewond bij een aanslag door Tsjechische verzetsmensen en hij overlijd aan de gevolgen van zijn verwondingen op 4 juni 1942, dezelfde dag verschenen laat in de middag twee colonnes militairen in Lidice.
Zij sprongen uit de voertuigen en vormden een cordon rondom het dorp. Soldaten doorzochten alle huizen en aan het eind van de dag stapte de hele bende weer in de vrachtwagens en reden weg. Wel hadden zij de ganse familie Horak meegenomen, geen van hen werd ooit meer teruggezien.
Toen er enkele dagen lang niets meer gebeurde, begon de rust in het dorp weder te keren. Dit was echter van korte duur, want op 9 juni, laat in de avond, kwamen ze terug. Wederom sloten ze het dorp en alle uitgangen hermetisch af.
Iedereen werd uit zijn huis gehaald en moesten op het plein gaan staan, de mannen aan één kant en de vrouwen en kinderen aan de andere kant. De mannen die ouder waren dan 16 jaar werden vervolgens in de lege boerderij van Horak opgesloten en de vrouwen en de overige kinderen werden in de school gedreven, waar zij werden opgesloten.
Toen ’s morgens de schooldeuren werden geopend zagen de vrouwen de treurige overblijfselen van hun dorp. Vervolgens werden zij in bussen geladen en weggereden en geen van hen wist waarheen of waarom. Één vrouw, die door een gat in het zeildoek van de vrachtwagen keek, kon de ruggen zien van de mannen die op het erf van de boerderij van Horak stonden aangetreden.
De vernietigingstroepen die ondertussen uit Praag was aangekomen, zetten een rij matrassen tegen de muur, haalden vervolgens de mannen en jongens met 10 tegelijk naar buiten, zetten hen tegen de muur en schoten hen vervolgens neer, de volgende tien moesten gewoon voor hun dode dorpsgenoten gaan staan en zo ging het verder in totaal 173 personen werden die dag vermoord. Heel de dag ging dit door, totdat ieder levend wezen in Lidice was vermoord.
Zelfs de dorpshonden werden in hun hokken doodgeschoten. De mannen die afwezig waren en in nachtploegen in de mijnen en fabrieken van Kladno werkten, werden niet vergeten. Zij werden opgehaald en later doodgeschoten en het totaal aantal doden kwam hiermee op 192 personen.
De vrouwen en kinderen werden afgevoerd naar Ravensbruck. Daar werden de oudere vrouwen doorgezonden naar Auschwitz, waar zij voor medische experimenten werden gebruikt.
Van de kinderen die waren weggevoerd, waren er baby’s naar een ziekenhuis in Praag gebracht om als Duitser te worden grootgebracht. Vervolgens waren er van hen geschikt bevonden voor ‘Germanisatie’ en zij werden toegewezen aan Duitse families. De overige kinderen waren allen naar de gaskamers van Chemnitz gestuurd.
Het dorp zelf werd met de grond gelijk gemaakt. Alle gebouwen werden platgebrand of opgeblazen en vervolgens kwamen de bulldozers die alles platreden. Beken werden omgeleid, bomen ontworteld en het aanwezige meertje dichtgegooid zodat geen herkenbare plek meer zou bestaan.
Vervolgens werd een hek om het hele gebied geplaatst met daarom borden waarop in het Duits en in het Tsjechisch de volgende tekst stond: “Iedereen die dit hek nadert en niet blijft stilstaan wanneer hij wordt aangeroepen, zal worden neergeschoten”.
In 1947 werd begonnen met de bouw van een nieuw Lidice. 400 meter van het originele vandaan.